Juniorzy (1993) – Podopieczni trenerów Dziubińskiego i Peresady zwracają uwagę osób zainteresowanych przyszłością Broni, bo przecież celem szerokiego szkolenia młodzieży jest wprowadzanie wychowanków do drużyny seniorów. Juniorzy mają za sobą udany sezon- zajęli w I Mazowieckiej Lidze Juniorów czwarte miejsce i biorąc pod uwagę tabelę, był to chyba szczyt możliwości tej drużyny. Przede wszystkim coraz częściej nazwiska piłkarzy z tego rocznika pojawiały się w protokołach meczowych drużyny seniorów, a Michał Marczak zagościł w niej już chyba na stałe. Przed rocznikiem 1993 ostatni rok w rozgrywkach młodzieżowych – lidze juniorów starszych. Co dalej? Prezentując już ten poziom- chłopcy powinni poradzić sobie w regionalnej piłce- zimowe sparingi pokazały, że ta drużyna poradziłaby sobie w lidze okręgowej. Wierzymy, że juniorzy tego rocznika zasilą z powodzeniem seniorską drużynę Broni. Właśnie z myślą o tym roczniku, toczy się dyskusja o powołaniu drużyny rezerw Broni. Są także – jeszcze nieoficjalne- plany zgłoszenia tej drużyny do rozgrywek Pucharu Polski.
Juniorzy Młodsi (1994)– Występy w I Mazowieckiej Lidze Juniorów drużyny Artura Kupca można określić jako poprawne. Ósme miejsce w lidze, spokojne zapewnienie ligowego bytu w gronie najlepszych drużyn Mazowsza to na pewno dobry wynik. Cieniem kładą się wiosenne porażki w derbowych pojedynkach z Radomiakiem (0:1) i Beniaminkiem ( 1:6). W tej drużynie także znajdują się piłkarze, którzy mieli okazję oglądać trzecioligowe pojedynki z ławki rezerwowych i oby jak najszybciej przyszedł czas na „pierwszy plac” w drużynie seniorskiej.
Trampkarze Starsi (1995) – Boje o ligowy byt drużyny przyniosły chyba najwięcej emocji. Przez niemal cały sezon drużyna Dariusza Różańskiego znajdowała się „pod kreską” I Mazowieckiej Ligi Trampkarzy Starszych. O utrzymaniu w lidze zadecydowały dwie ostatnie kolejki- wysoka wygrana nad ZWAREM Międzylesie oraz dobry układ wyników ostatniej kolejki. Trampkarze utrzymali się dzięki najlepszemu bilansowi w „ małej tabeli”, mając tyle samo punktów co przedostatni OSiR Sokołów i Junior Radom. W tej drużynie jest sporo utalentowanych zawodników, najbardziej chyba jeszcze szwankuje to, co nazywa się” profesjonalnym podejściem do sportu.” Oby nowy sezon w lidze juniorów młodszych był lepszy. Trzeba podkreślić jedno- trzy drużyny juniorskie, występujące w ligach mazowieckich dzieliły problemy seniorów związane z brakiem własnego boiska. Jesienią grały w Kowali, wiosną- na sztucznym boisku MOSiR. Problem też stanowiła baza treningowa.
Trampkarze (1996)– Osoby śledzące występy tej drużyny po ostatnim gwizdku barażowego meczu z Orlikiem, mogły krzyknąć „ nareszcie”. Ta drużyna przez trzy lata nie przegrała żadnego ligowego meczu, a nawet remisy i stracone bramki były rzadkością. Jednak na przeszkodzie w zakwalifikowaniu się do ligi mazowieckiej stawały nieudane baraże- najpierw z Energetykiem Kozienice, później z Radomiakiem. Teraz młodzi Broniarze nie dali szans Orlikowi i jesienią zagrają w lidze mazowieckiej. W drużynie prowadzonej ostatnio przez Konrada Główkę (wcześniej Włodzimierza Andrzejewskiego) podstawowymi zawodnikami są Tomasz Wojtysiak i Wiktor Kupiec, urodzeni w 1997 roku. Obaj byli powoływani do reprezentacji Mazowsza swojego rocznika, choć w przypadku Wiktora, kontuzja zabrała sporo możliwości występów.
Trampkarze młodsi (1997)- Po dwóch latach gry na małym boisku, rocznik 1997 znów grał na całym boisku w jedenastoosobowych składach. Podopieczni Jacka Krakowiaka zakwalifikowali się do baraży o grę w lidze mazowieckiej, niestety przegrywając je z Orlikiem Radom. Może za rok będzie lepiej. Ta drużyna powinna dla własnego dobra jak najszybciej awansować do ligi mazowieckiej, gdyż gra w radomskiej lidze, w której w rundzie rozgrywa się tylko pięć (!) pojedynków, szkoleniowo niewiele wnosi.
Młodzicy (1998)– chłopcy Roberta Rogali zrobili w ostatnim czasie duże postępy. Niestety, na własne życzenie pozbawili się możliwości gry w barażach o ligę mazowiecką, zajmując trzecie miejsce w swojej grupie ligowej. Patrząc jednak na ambicje i zannagażowanie w treningi chłopców, osobowość trenera, można być pewnym, że następny sezon zakończy się osiągnięciem celu, jakim jest awans do ligi mazowieckiej.
Żacy (1999)– Grając w tej drużynie, nie można się nudzić. Smaku ligowemu sezonowi nadawały derbowe pojedynki z Radomiakiem, zacięte, pełne emocji, kończące się zwycięstwem raz jednej , raz drugiej drużyny. Pozostałe mecze Broniarze wygrywali zazwyczaj dwucyfrowymi wynikami. Zmorą tego sezonu były absencje rywali, lekceważących obowiązek stawienia się na meczach ligowych. Niestety, przede wszystkim z powodu regulaminowych „wpadek” na początku sezonu, drużyna Sebastiana Starobrata zajęła drugie miejsce i nie wystąpiła w finale ligo. Kilku zawodników tego rocznika jest systematycznie powoływanych do reprezentacji Mazowsza, wśród nich Maciek Wójcik, który niestety uległ wypadkowi i na razie ogląda z boku grę kolegów. Mamy nadzieję, że wkrótce w pełnej formie wróci na boisko. Oprócz zmagań ligowych, ta drużyna uczestniczyła w ciekawych turniejach i wyjazdach- m.in. w Krakowie czy Poznaniu.
Żacy ( 2000)- Najmłodsza ligowa drużyna, prowadzona przez Marcina Krzoska przy wsparciu Wojciecha Kędzierskiego ( w tej drużynie gra jego syn Dominik- oczywiście na bramce), bardzo dzielnie rywalizowała z rok starszymi kolegami, zajmując trzecie miejsce w swojej grupie, wygrywając m.in. z liderem- Juniorem Radom. Wyniki minionego sezonu były na tyle zachęcające, że w nowym sezonie Broń 2000 znów będzie rywalizować z rocznikiem 1999, mimo, że ruszają rozgrywki „ich” rocznika.
W „ zanadrzu” są jeszcze drużyny roczników: 2001, 2002, 2003 i 2004. Każdy z roczników od 1995 w dół przyjmuje zgłoszenia chłopców chcących trenować w Broni- szczegóły na stronach poszczególnych roczników.
Dzisiejsza Broń Radom to nie tylko dobrze- jak na miarę możliwości klubu- spisująca się drużyna seniorów, ale także- a może przede wszystkim szkolenie młodzieży i dzieci, w przypadku trzech najstarszych roczników- dodatkowo połączone z edukacją w klasach sportowych ZSO nr 4, znajdujących się pod patronatem klubu. Drużyny prowadzi naprawdę dobra ekipa trenerów. Do dalszego- jeszcze lepszego rozwoju klubu, potrzeba wsparcia- zarówno personalnego, jak i finansowego.
