Część I – „Początki”
Robotniczy Klub Sportowy „Broń” istnieje już ponad 80 lat. Założony w 1926 roku stanowi dziś integralną część naszego miasta. Klub o niezwykle bogatej historii, znaczonej sukcesami na miarę medali mistrzostw Polski i olimpiady.
Nie godziło się pracować bez własnego obiektu sportowego. Od słowa do słowa i oto załoga Fabryki Broni podjęła uchwałę, w której każdy z jej członków zobowiązał się przepracować 25 godzin przy budowie stadionu. W realizacji zadania pomagało czynnie datkami społeczeństwo Radomia. Pewnie właśnie dlatego obiekt przy ulicy Narutowicza cieszy się dziś niekłamaną sympatią wszystkich radomian. Zakończenie budowy boiska do piłki nożnej, ziemnego toru kolarskiego, urządzeń lekkoatletycznych, kortów tenisowych i boiska do koszykówki nastąpiło w roku 1936 i było prawdziwym świętem miasta, oraz fabryki.
Największą popularnością w pierwszej fazie działalności klubu cieszyła się sekcja kolarska. Działacze sekcji organizują wiele imprez, a wśród nich szosowe, na trasie z Radomia do Pionek i torowe, w Starym Ogrodzie. Za najlepszych kolarzy w tym okresie uznawano powszechnie Piekarskiego i Woźniaka.
Do Radomia sprowadzani są znani zawodnicy z Warszawy i Łodzi. Przyjeżdżają: górski mistrz Polski – Stanisław Kłosowicz, Wiktor Olecki, Julian Krawczyk, Zygmunt Wajgert, Józef Majewski, oraz późniejszy mistrz kraju Józef Stefański. Dzięki ich obecności rośnie z dnia na dzień poziom sportowy, a dyscyplina zyskuje sobie coraz więcej sympatyków. Obok nazwisk wielkich mistrzów pojawia się utalentowana młodzież: bracia Franciszek i Antoni Tuziakowie, Zdzisław Tusznik, Czesław Gos, Kazimierz Matyga, Kazimierz Karasiński, Stefan Fitas, Leopold Pająk, Zygmunt Kaczmarek, Antoni Nowocień, Zarębski, Aleksander Gołębiowski, Lsiak, Stefan Białas, Edward Rodoniecki, Jan Śledź, Antoni Rutka, Jan Sandecki, Jerzy Kurosz, Roman Szymański, Woźniak, Mariański, Żurowski i inni.
Kolarze „Broni” startując w wyścigach spełniali jednocześnie inną ważną funkcję, reklamując produkowane w Fabryce Broni rowery ze znakiem firmowym „Łucznik”. Sekcja prowadziła również ożywioną działalność turystyczną. Na zakończenie każdego sezonu kolarskiego podawano tradycyjnie nazwiska cyklistów, którzy przejechali największą ilość kilometrów. I tak np. w roku 1936 liderował turystom Stefan Fitas – 1960 km, przed Jakaczyńskim – 1704 km i Kurkiem – 1676 km.
Z każdym rokiem o sekcji kolarskiej „Broni” słychać było więcej. Przyczyniła się do tego bardzo dobra praca działaczy, oraz sportowe sukcesy. Ogromną popularnością cieszyły się w całym kraju nowe imprezy, takie jak np. wyścig dookoła Ziemi Radomskiej, czy Radom – Warszawa – Radom, z udziałem całej czołówki krajowej.
Równa wiekiem sekcji kolarskiej jest sekcja piłki noznej, która powstała w 1926 roku. Kilka drużyn startuje w tym czasie w rozgrywkach mistrzowskich, a do największych sukcesów należy czwarta pozycja drużyny w rozgrywkach klasy „A”, w roku 1933. Wyróżniający się zawodnicy: Wiktor Grudziel, Mazur, Mieczysław Potkański, Władysław Fogiel, Kapliński, Dziewit i Edward Szlajermacher, byli bożyszczami ówczesnej młodzieży radomskiej.
Piłkarze zdopingowani sukcesami kolegów z sekcji kolarskiej nie pozostają w tyle i podnoszą systematycznie swój poziom sportowy. Coraz więcej reprezentantów „Broni” kwalifikuje się do reprezentacji Radomia, przychodzą nowe sukcesy, jak na przykład trzecia pozycja w rozgrywkach wydzielonej grupy Centralnego Ośrodka Przemysłowego. W tym okresie funkcję trenera zespołu piastuje znany przedwojenny reprezentant kraju – Włodzimierz Mauer, a w barwach „Broni” należącej już wówczas do wojewódzkiej czołówki grają: Edward Wasilewski, Jan Kilian, Paweł Kujawiak, Zbigniew Lewandowski, Mieczysław Jezierski, Kozba, Kopycki, Zygmunt Kozioł, Marian Matyjaśkiewicz, Jan Sowa, Teodor Świerczyński i Franciszek Mąkosa.
I wreszcie trzecia sekcja – bokserska, o rok młodsza od poprzednich. Jej organizatorzy – Wacław Paniec i Józef Kłoskowski rozpoczynali od pokazowych walk ze znanymi zawodnikami. Pięściarstwo trafiło na podatny grunt. Działacze sekcji: Osiołek, Dybus i kierownik Szopa wykorzystują dobry klimat, tworzą silny zespół, który startując w 1934 roku w rozgrywkach o mistrzostwo wojewódzkiej klasy „A” sięga po pierwsze tytuły. Zdobywają je: Jan Kotkowski, Kazimierz Pyziak, Molęda, Karlikowski, Dydyński, bracia Dziewulscy, Sobczyk, Rajski i Kukiełka.
W dwa lata później drużyna bokserska występuje już w rozgrywkach klasy „B” Warszawskiego Okręgu Związku Bokserskiego, a jego barw bronią: Mostek, Jan Kotkowski, Edward Olszewski, Gryz, Rysiak, Podsiedlak, Dydyński i Kolak. Funkcję kierownika sekcji sprawuje Denk.
Źródło:
„ROBOTNICZY KLUB SPORTOWY ‘BROŃ’ HISTORIA KLUBU 1926-1976”
do której materiał zebrali:
JAN RYBCZYŃSKI, JERZY GRALIŃSKI, a opracował ANDRZEJ MĘDRZYCKI